انواع اختلال شخصیت اسکیزوئید

معیارهای تشخیصی اختلال شخصیت اسکیزوئید

معیارهای تشخیصی اختلال شخصیت اسکیزوئید برای متخصصان روانشناسی و مشاوره در ارزیابی دقیق افراد و ارائه مداخلات مناسب ضروری است. بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، ویژگی اولیه اختلال شخصیت اسکیزوئید، الگوی فراگیر جدایی از روابط اجتماعی و طیف محدودی از بیان عاطفی است. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً تنهایی را به تعاملات اجتماعی ترجیح می دهند و علاقه یا لذت محدودی را در فعالیت هایی که شامل ارتباطات بین فردی است نشان می دهند.

یکی دیگر از معیارهای تشخیصی کلیدی، وجود چهار (یا بیشتر) از الگوهای رفتاری زیر است: (1) اجتناب از روابط نزدیک، (2) ترجیح دادن به فعالیت های انفرادی، (3) عدم تمایل به تجربیات جنسی، (4) ظرفیت محدود. برای تجربه لذت، (5) عدم وجود دوستان نزدیک یا افراد مورد اعتماد، (6) بی تفاوتی نسبت به تمجید یا انتقاد، و (7) سردی عاطفی یا جدایی. این معیارها به تمایز اختلال شخصیت اسکیزوئید از سایر شرایط سلامت روان مانند اختلال اضطراب اجتماعی یا اختلال طیف اوتیسم کمک می کند. با استفاده از این دستورالعمل های تشخیصی، متخصصان روانشناسی و مشاوره می توانند به طور دقیق افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید را شناسایی کرده و مداخلات درمانی مناسب را برای حمایت از بهزیستی روان شناختی آن ها ارائه دهند.

شیوع و بروز اختلال شخصیت اسکیزوئید

اختلال شخصیت اسکیزوئید (SPD) به عنوان یک بیماری نسبتاً نادر در نظر گرفته می شود که شیوع آن در حدود 3-4٪ در جمعیت عمومی تخمین زده می شود. این بیماری در مردان بیشتر از زنان تشخیص داده می شود و نسبت مرد به زن تقریباً 2:1 گزارش شده است. علیرغم شیوع نسبتاً کم آن، تعیین دقیق بروز واقعی SPD به دلیل عوامل مختلفی مانند عدم تشخیص، عدم آگاهی پزشکان و تحقیقات محدود در مورد این اختلال دشوار است.

یک چالش در تعیین شیوع و بروز SPD همپوشانی با سایر اختلالات شخصیت و شرایط سلامت روان است. بسیاری از افراد مبتلا به SPD ممکن است معیارهای سایر اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت اجتنابی یا اسکیزوتایپی را نیز داشته باشند که تشخیص دقیق و تخمین شیوع را پیچیده تر می کند. علاوه بر این، از آنجایی که افراد مبتلا به SPD اغلب انزوای اجتماعی قابل توجهی را تجربه می کنند و به دنبال درمان نیستند، احتمال کمتری دارد که در مطالعات شیوع اسیر شوند، که بیشتر به مشکل در دستیابی به برآوردهای دقیق کمک می کند.

تحقیقات آینده برای درک بهتر شیوع و بروز واقعی SPD، و همچنین شناسایی هر گونه تفاوت بالقوه در میزان در گروه های مختلف فرهنگی یا جمعیتی مورد نیاز است. افزایش آگاهی پزشکان و عموم مردم در مورد این اختلال همچنین ممکن است منجر به تشخیص و درمان دقیق تر برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید شود.

دیدگاه های تاریخی در مورد اختلال شخصیت اسکیزوئید

در درک دیدگاه های تاریخی در مورد اختلال شخصیت اسکیزوئید، توجه به تکامل طبقه بندی و سیستم های تشخیصی روانپزشکی مهم است. مفهوم اختلال شخصیت اسکیزوئید اولین بار در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-III) در سال 1980 معرفی شد. گنجاندن اختلال شخصیت اسکیزوئید به عنوان یک تشخیص متمایز در DSM-III گام مهمی در جهت تمایز آن از شرایط مرتبط بود.

معرفی اختلال شخصیت اسکیزوئید در DSM-III تحت تاثیر نظریه ها و مفهوم سازی های تاریخی مختلف قرار گرفت. یکی از دیدگاه های تاثیرگذار، کار روان پزشک سوئیسی، یوگن بلولر بود، که اصطلاح «اسکیزوئید» را برای توصیف افرادی با گرایش به کناره گیری و کاهش واکنش عاطفی ابداع کرد. دیدگاه تاریخی دیگر، دیدگاه روان پویشی است که بر تجربیات اولیه دوران کودکی و تعارضات ناخودآگاه در ایجاد اختلالات شخصیت تاکید دارد. این دیدگاه های تاریخی به درک کنونی ما از اختلال شخصیت اسکیزوئید کمک کرده اند و همچنان به شکل دهی تحقیقات جاری و مدیریت بالینی این بیماری ادامه می دهند.

علت و عوامل خطر مرتبط با اختلال شخصیت اسکیزوئید

علت و عوامل خطر مرتبط با اختلال شخصیت اسکیزوئید پیچیده و چندوجهی هستند. در حالی که علت دقیق این اختلال ناشناخته باقی مانده است، محققان چندین عامل بالقوه را شناسایی کرده اند که ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند. یکی از این عوامل ژنتیک است، زیرا مطالعات نشان داده اند که یک جزء ارثی احتمالی در اختلال شخصیت اسکیزوئید وجود دارد. افرادی که سابقه خانوادگی این اختلال را دارند ممکن است خود در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آن باشند.

علاوه بر این، تجربیات اولیه دوران کودکی به عنوان عوامل خطر احتمالی برای اختلال شخصیت اسکیزوئید مطرح شده است. تجربیات آسیب زا یا نامطلوب در دوران کودکی، مانند غفلت یا سوء استفاده، ممکن است بر رشد اجتماعی و عاطفی فرد تاثیر بگذارد و به طور بالقوه احتمال ابتلا به صفات اسکیزوئید را افزایش دهد. علاوه بر این، برخی از ویژگی های خلقی، مانند تمایل به درون گرایی و دوری، نیز ممکن است در بروز اختلال شخصیت اسکیزوئید نقش داشته باشند.

درک علت و عوامل خطر مرتبط با اختلال شخصیت اسکیزوئید هم برای پزشکان و هم برای محققان بسیار مهم است. شناسایی این عوامل می تواند به مداخله زودهنگام و استراتژی های درمانی کمک کند و کیفیت زندگی افراد مبتلا به این اختلال را بهبود بخشد. تحقیقات بیشتری برای آشکار کردن تاثیر متقابل بین استعدادهای ژنتیکی، تاثیرات محیطی، و ایجاد اختلال شخصیت اسکیزوئید مورد نیاز است و پایه ای برای رویکردهای پیشگیری و مدیریت موثر فراهم می کند.

تشخیص افتراقی و همبودی اختلال شخصیت اسکیزوئید

تشخیص افتراقی گامی مهم در شناسایی دقیق افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید (SPD) و تمایز آن از سایر شرایط روانپزشکی و روانشناختی است که علائم مشابهی دارند. یکی از شرایط رایج که باید از SPD متمایز شود، اختلال شخصیت اجتنابی (APD) است. اگرچه SPD و APD هر دو ویژگی های جدایی اجتماعی و انزوا را به اشتراک می گذارند، افراد مبتلا به APD معمولاً ترس شدید از طرد شدن را تجربه می کنند و تمایل شدیدی به ارتباطات اجتماعی دارند، در حالی که افراد مبتلا به SPD تمایل چندانی به ایجاد روابط ندارند. برای پزشکان مهم است که انگیزه ها و تجربیات عاطفی فرد را به دقت ارزیابی کنند تا تمایز دقیق بین این دو اختلال ایجاد کنند.

همبودی، وجود دو یا چند اختلال در یک فرد، نیز یکی از موارد مهم در فرآیند تشخیصی SPD است. تحقیقات نشان می دهد که SPD اغلب با سایر اختلالات روانپزشکی، معمولاً افسردگی و اختلالات اضطرابی همراه است. افراد مبتلا به SPD ممکن است علائم افسردگی، مانند احساس غم و ناامیدی، و همچنین علائم اضطراب، مانند نگرانی و ترس بیش از حد را تجربه کنند. برای پزشکان ضروری است که وجود اختلالات همراه را ارزیابی کنند، زیرا ممکن است روی رویکرد درمانی و نتایج برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید تاثیر بگذارند. برای مشاهده بیشتر اینجا کلیک نمایید.

سوالات متداول

معیارهای تشخیصی اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟

معیارهای تشخیصی برای اختلال شخصیت اسکیزوئید شامل الگوی فراگیر جدایی از روابط اجتماعی، محدوده محدود بیان عاطفی و ترجیح فعالیت های انفرادی است.

شیوع و بروز اختلال شخصیت اسکیزوئید چقدر است؟

شیوع اختلال شخصیت اسکیزوئید در جمعیت عمومی حدود 1/3 درصد برآورد شده است. میزان بروز یا تعداد موارد جدید در سال به خوبی ثابت نشده است.

آیا می توانید دیدگاه های تاریخی در مورد اختلال شخصیت اسکیزوئید ارائه دهید؟

اختلال شخصیت اسکیزوئید برای اولین بار توسط روانپزشک یوگن بلولر در سال 1921 توصیف شد. این اختلال در طول سال ها دستخوش مفهوم سازی ها و تغییرات مختلفی در معیارهای تشخیصی شده است.

علت و عوامل خطر مرتبط با اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟

علت دقیق اختلال شخصیت اسکیزوئید ناشناخته است، اما اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و رشدی را شامل می شود. عوامل خطر ممکن است شامل سابقه خانوادگی اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات روانپزشکی و تجارب اوایل دوران کودکی از غفلت یا محرومیت عاطفی باشد.

تشخیص های افتراقی و بیماری های همراه اختلال شخصیت اسکیزوئید چیست؟

تشخیص های افتراقی برای اختلال شخصیت اسکیزوئید ممکن است شامل سایر اختلالات شخصیت مانند اختلال شخصیت اجتنابی یا اسکیزوتایپی و همچنین سایر شرایط روانپزشکی مانند اختلال طیف اوتیسم یا اختلال افسردگی اساسی باشد. بیماری های همراهی که معمولاً با اختلال شخصیت اسکیزوئید دیده می شود شامل اختلال اضطراب اجتماعی، اختلالات افسردگی و اختلالات مصرف مواد است.